Koers 2024

We willen onze ambities als college zo veel mogelijk blijven waarmaken, ook bij meer tegenwind. Blijven werken aan een groeiende, duurzame, aantrekkelijke, sociale stad en een goede dienstverlener zijn. Hoe gaan we dat doen, als niet alles meer kan en zeker niet alles tegelijk? Daarvoor hebben we een aantal uitgangspunten geformuleerd. Deze dienen als basis voor het debat met de gemeenteraad en werken we vervolgens uit in een afwegingskader voor de stadsbegroting. De uitgangspunten vertalen we in de volgende paragrafen op hoofdlijnen voor Nijmegen als groeiende en duurzame stad, als sociale stad en voor de gemeente als moderne overheid.

Voorstel uitgangspunten:

• Een sluitende begroting
• Focus op realiseren van onze ambities uit het coalitieakkoord, zoals geland in de begroting;
• We gaan projecten/activiteiten temporiseren;
• We kijken naar alle activiteiten en heroverwegen of deze nog voldoende bijdragen aan onze ambities;
• Gemeentelijke inkomsten worden niet extra verhoogd;
• De financiële spelregels die wij hebben afgesproken en de wettelijke financiële richtlijnen.

Een sluitende begroting:
Het college hecht aan het op orde zijn van de (meerjaren)begroting en het weerstandsvermogen. Het college zal na de zomer daarom een sluitende Stadsbegroting 2024 – 2027 aanbieden. In deze omstandigheden biedt dat nauwelijks ruimte voor nieuw beleid, tenzij dat wettelijk verplicht, niet uitstelbaar en onontkoombaar is, of veel werk en/of geld bespaart.

Focus op realiseren van onze ambities uit het coalitieakkoord, zoals geland in de begroting:
In ons reguliere werk en in de uitvoering van onze ambities brengen we focus aan. We geven prioriteit aan de projecten, het beleid en de uitvoering die de meeste impact hebben in de stad en het meeste bijdragen aan onze ambities. We zoeken naar ruimte om de organisatie mee te laten groeien met de stad en de bedrijfsvoering mee te laten ademen met de omvang van de primaire processen, zodat we zelf in staat zijn zo veel mogelijk van onze ambities te realiseren.

Net zo belangrijk als focus aanbrengen is focus vasthouden in deze tijden. Voortdurend scherp zijn op wat we echt belangrijk vinden, daar onze mensen en middelen op inzetten en daarover het debat voeren. Niet automatisch een nieuwe taak oppakken omdat er een rijkssubsidie voor is, maar alleen als het past in onze prioriteiten. Dat betekent soms ook kansen voorbij laten gaan voor mooie dingen die we misschien wel graag zouden willen en waar we graag trots op zouden zijn. Maar het is nodig dat we de ook de andere kant van de medaille bekijken: vinden we het zo belangrijk dat we het moeten doen, ook als het ten koste gaat van menskracht en middelen voor andere ambities?

We gaan projecten/activiteiten prioriteren en temporiseren:
Wat minder in focus is gaan we temporiseren . In het eerste jaar als college hebben we heel voortvarend met uitvoering van vrijwel al onze ambities een start gemaakt, maar we kunnen niet alles tegelijk blijven doen en moeten behoedzamer zijn. We wegen af waar we lopende verplichtingen hebben en wat we samen met onze partners waar kunnen maken, met de beschikbare menskracht en middelen. Die zaken zetten we uit in de tijd op een manier dat we het aankunnen. Projecten, plannen of investeringen die drie jaar achter elkaar worden doorgeschoven of niet uitgevoerd, heroverwegen we.

Waar mogelijk laten we zaken die minder hoog op de prioriteitenlijst staan meer over aan de samenleving en particulier initiatief.

We kijken naar de activiteiten in de totale  begroting of deze voldoende bijdragen aan onze ambities:
We vinden dit ook een moment om op onderdelen te heroriënteren op het wel of niet voortzetten van een langlopende koers en hoe we ons willen verhouden tot een aantal ontwikkelingen in de maatschappij, zeker als focus en temporiseren alleen, onvoldoende soelaas bieden. In deze heroverweging sluiten we op voorhand niets uit. Is onze beleidskoers nog effectief? Of hebben we te maken met de wet van de afnemende meeropbrengst in verhouding tot de omvang van het vraagstuk en zijn er effectievere interventies mogelijk? Zien we de groei van de stad als een puur autonome ontwikkeling die we accommoderen, of willen we selectiever groeien? Waar staan we na 8 jaar transformatie in het sociaal domein? Zijn meer participatie en digitalisering de manieren om het vertrouwen tussen overheid en inwoners te versterken? We hebben een grote, maar geen onoverkomelijke opgave en vinden dat we onszelf de vraag moeten stellen waar we mee stoppen om ruimte te maken voor onze eigen ambities.

Gemeentelijke inkomsten worden niet extra verhoogd:
In deze dure tijden kiezen we er niet voor om de lasten voor onze inwoners en bedrijven te verhogen.

De financiële spelregels die wij hebben afgesproken en de wettelijke financiële richtlijnen:
Zie hoofdstuk 5.